Handelinge 2:42 – Die Connect Faktor – Son 2 Nov 08

Ek wil julle vandag vir ‘n toer deur die boek Handelinge neem, veral die eerste 10 hoofstukke.  Ek wil wys hoe die eerste Christene geestelik gegroei het as ‘n aansporing en motivering vir jou eie reis met God en met ons. En ek gaan drie fases uitlig: Connection (onderlinge verbondenheid); Inoefening; Bediening.  
En ek besef, die boodskap is op een vlak, baie basies, maar op ‘n ander, ongelooflik beslissend.

Ons maak die fout om te praat hieroor asof dit opsioneel is, asof die onderlinge verbondenheid ‘n keuse is, asof ons aan Jesus kan glo, en nie onderling verbonde hoef te lewe nie, en daarby nie hoe te oefen in die leerskool van die gemeente nie, en nie hoef te groei tot ‘n bediening nie. En so misverstaan ons en verraai ons die evangelie.  Dwight Moody het gesê: “Christene se lewe is die wêreld se Bybel – en sommige van dié “uitgawes” het hersiening nodig.

EERSTE FASE: CONNECTION

Die verhaal begin met Jesus se hemelvaart en die belofte van die Heilige Gees.  “Julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees ...” (1:8)

En wat doen die dissipels – hulle is dadelik terug Jerusalem toe en “het almal eensgesind volhard in die gebed ...” (1:14)

Toe die dag van die Pinksterfees aanbreek, was hulle dus almal op een plek bymekaar.  En hulle ervaar die wonder vervulling met die Heilige Gees, tonge van vuur wat op elkeen kom en hulle tonge aan die brand steek om van die groot dinge wat God gedoen het, te vertel.

En as 3000 mense tot bekering kom by die aanhoor van dié getuienis, lees ons in 2:42: “Hulle het hulle heelhartig toegelê op die leer van die apostels (die didage), en die onderlinge verbondenheid, die gemeenskaplike maaltyd en die gebede.”

En let op – die meeste van die groot dinge wat met die eerste kerk gebeur, gebeur waar hulle saam is, waar hulle saam bid, waar hulle saam eet, waar hulle saam bedien. 

Continue ReadingHandelinge 2:42 – Die Connect Faktor – Son 2 Nov 08

Johannes 12:22-26 – Son 19 Okt 08

Johannes vertel van ‘n aantal Grieke wat ‘n hoë agting vir die Joodse geloof gehad het.  Hulle het na die paasfees gekom om te aanbid.  Met die groot intog van Jesus in Jerusalem op die rug van ‘n donkie, het hulle gedink: dié Jesus moet ons ontmoet!  Hulle gaan praat toe met Filippus, moontlik omdat hy ’n Griekse naam gehad het en van Betsaida af gekom het, waar baie Jode vergrieks het en hulle kinders Griekse name gegee het.  Filippus was ‘n ywerige volgeling van Jesus, wat met die aanvanklike roeping van Jesus sommer ook vir Natanael bygesleep het om Jesus te volg (Joh 1).

Filippus doen nou eintlik dieselfde, en gaan praat eers met Andreas, wat ook ‘n Griekse naam gehad en saam met Filippus en Petrus van dieselfde omgewing gekom het, en saam gaan vertel hulle toe vir Jesus van die wonderlike ding wat besig is om te gebeur: nie-Jode begin nou ook na Jesus toe kom.

Dié boodskap het Jesus soos ‘n skoot yskoue water getref.  Want Hy het onmiddellik besef, “die tyd het gekom”. Die tyd vir die offer vir die verlossing van mense oor die hele wêreld het aangebreek.

Maar, al is hy baie bewus van wat dit gaan kos, ‘n kruis, praat Hy daaroor as ‘n verheerliking (doxazō).  Hoekom?  Want deur die dood sien Hy ook die opstanding en die verlossing van die kosmos.

Laai die hele erediens hier af.

 

Continue ReadingJohannes 12:22-26 – Son 19 Okt 08

Fil 1:20-30 – Son 21 Sept 08

Drie aspekte van Paulus se woorde in die gedeelte tref my.  Ek wil dit as volg opsom:

  • Lewer altyd jou beste!
  • Lewe ter wille van Christus
  • Lewe as vriende
LEWER ALTYD JOU BESTE!

In ’n baie ver land het ’n groep sangers van dorp na dorp gereis en musiek vir ’n lewe gemaak!  Hulle het gesukkel, want die tye waarin hulle gelewe het, was harde tye.  Geld was skaars en al hoe minder mense het as gevolg daarvan na hulle vertonings gekom.  Die groep het hieroor vergader.
“Ek sien geen punt daarin om vanaand op te tree nie.” het een gekla  “Dit het boonop begin sneeu.  Wie sal vanaand in die koue na ons kom luister?”  
“Ek stem saam,” antwoord een van die ander sangers, “gisteraand het ons  voor ’n handjie vol opgetree. Waarom gee ons nie hulle geld terug en kanselleer ons konsert nie?”

“Hoe kan jy jou beste gee as daar so min mense is? vra ’n derde sanger.

’n Vierde, ’n ouer man, ouer as die res, het na die ander sangers gekyk en gesê:  “Ek weet julle is mismoedig.  Ek ook. Maar ons het ’n verantwoordelikheid teenoor hulle wat wel kom.  Ons sal ons heel beste gee.  Dis nie die skuld van hulle wat kom dat ander nie kom nie!  Hulle behoort met ons heel beste beloon te word.”

Met sy aanmoediging het hulle ’n uitstekende vertoning gelewer.  Toe die klein gehoor huiswaarts keer, het die ou sanger hulle bymekaar geroep. In sy hand was ’n briefie wat een van die gehoor vir hom gegee  het.

“Luister hierna my vriende!” het hy met ’n opgewondenheid gesê.  Almal het met afwagting na hom geluister toe hy die briefie stadig vir hulle lees:  “Dankie vir julle wonderlike vertoning!” Dit is net onderteken “Julle Koning”.  Die Koning het stil-stil en sonder enigiemand se mede-wete, hul vertoning bygewoon!

Die sangers se optrede eggo Paulus se begeerte, sy “vurige verlange” dat hy niks sal doen waaroor hy hom sal hoef te skaam nie. Hy wil altyd, met alle vrymoedigheid, d.w.s. openlik en sonder om enigiets terug te hou, deur sy hele wese, Christus verheerlik of hy nou lewe en of hy nou sterwe.  Hy wil altyd sy beste lewer.

“Do all the good you can, in all the ways you can, to all the souls you can, in every place you can, at all the times you can, with all the zeal you can, as long as ever you can.” John Wesley.

Want, dit gaan oor Christus en dat jy alles in die lewe doen asof jy dit vir Hom doen.

Continue ReadingFil 1:20-30 – Son 21 Sept 08